dışarda hayat var

pencereden aşağıdaki park görünüyor. bir çocuk babasını kovalıyor. diğer tarafta bir kadın bankta oturmuş arkadaşıyla sohbet ediyor ama gözü kumda oynayan bebeğinde. bebek karşısındaki köpeğin kuyruğunu çekiyor, kadın tedirgin oluyor ama köpek bir şey yapmıyor. bir çocuk annesini öpüp koşmaya başlıyor...

bense perdeyi bile açmaya üşendiğim karanlık evde tüm gün uyuklamışken, birden duruyorum. "hayat güzel be" diyorum. "daha yaşanacak çok güzel duygular var hiç bilmediğim." oda mı aydınlanıyor, içim mi tam kestiremiyorum.