23 Mayıs 2009 Cumartesi

aciz erkekler kulübü

sokakta gidiyorum . gayet usturuplu giyinmiş ve gayet sakin bir şekilde sadece yürüyorum...
hem de türkiye'nin en rahat en "avrupai" şehirlerinden birinde, benim gibi bir arkadaşımla akşamın biraz ilerleyen saatinde yürüyorum.

yanımızdan geçen erkeklerin bakışları bana sogulattırıyor kendimi, acaba fermuarım mı açık, yüzümde bir şey mi var açıkta bir yerim mi var ..?
sonra gelen geçen bir şeyler söylemeye bşlıyor. saçma sapan. yakşamlar diypr bir grup erkek, diğer grup nereli olduğumuzu soruyor, bir diğeri hızını alamayıp "aşkım" diye bağırıyorsonra ekliyor "popon ne güzel!", yandan geçen araba duruyor ve camları iniyor içindeki 4-5 erkek kafayı uzatıp onlarla gece kulübüne gidip gitmeyeceğimizi soruyor..

birilerine cevap veresim geliyor "ne dedin sen" diye bağırıyorum, arkadaşım kolumdan tutuyor ve erkek tayfası cevap veriyor "ne yapabilecen ki gelsen!" haklı. çok haklı hem de . zavallı çaresiz erkeklere ne yapabilecem ki normale dönsüz. ne yapılabilir ki onlara. zavallı hallerine gülmekten başka.

eve geliyoruz savaştan çıkmış gibiyiz. hiçbir şey yapmadan yorulmuşuz, hafta sonu akşamı "hiçbir sebep yokken" moralimiz bozuk.
nerden çıktı bu sinir şimdi? hay allah niye ki?

10 Mayıs 2009 Pazar

hayale giden araç hangisi?

bir çocukla tanıştım dün. benden bir yaş küçük. sessiz sakin kendi halinde. sanırım uyuşturucu bağımlısı. bütün gün yanyana olmamıza rağmen tek bir kelime etmedi. ondan duyduğum tek cümle sigara var mı? oldu.

bütün gün uzaklara bakıp neyi düşündüğünü sordum. "hiçbir şey" dedi "ben biraz salağımdır hiçbir şey düşünmem öylece bakarım uzaklara" dedi. salak olanların asla bunu kabul etmediklerini bildiğim halde sustum. gülümsedim. "bende de biraz mallık var aslında" dedim. "ben de öylece bakmayı severim" gülümsedi ama bir şey söylemedi.

akşam dönüş yolunda vapurdaydık. öylece denizi izlerken yakaladım onu. "nereye gitmek isterdin diye sordum" "bilmem" dedi, "nereye gittiğinin bir önemi yok nasıl hissettiğin önemli".
sustum . "peki ne meslek yapmak isterdin?" dedim " hiçbir şey olmak istemezdim." "sadece asgari param olsun gezeyim dedi." sıkılırsın ama" dedim. "dünyada gezecek o kadar yer var ki? sence insanın ömrü yeter mi ki sıkılsın " dedi?

düşündüm. evet insan sıkılmaz . çalışmak zorunda değilsin. tüm bu kuralları kim koyuyor? okula git üniversite oku, sonra okuyabildiğin kadar daha oku. bir işe gir çalış, yüksel sonra daha da yüksel hep çalış ki paran olsun.
peki neden param olsun? ben bir işe neden gireyim? tek amacım çalışmak mı? ya da tüm amaç para mı?

hayır. şimdi daha iyi anlıyorum . para da iş de bir araç olmalı yaşamak için. gözünü kariyer ve para bürümüş onca insan ne kadar mutlular acaba? bunları ne için yaptıklarını sorguluyorlar mı?

herkesin unuttuğu bir şey var :"hayal"
bize yıllar yılı okumamızı iş sahibi olmamızı öğütleyenler neden bundan bahsetmediler? bunların sadece hayallerimiz için gerekli oldugunu neden öğretmediler?

doktor olmak değil hayal, kazanacağın parayla gidip Moracco'da yaşayabilmektir.

profesör olmak değil hayal, o "salak" çocuk gibi dünyayı gezmeyi istemektir.

4 Mayıs 2009 Pazartesi

planı yok etme planı

planlı olan çok şeyden nefret ettiğimi anladım. hayatı akışına bırakmak kadar güzel bir şey varken neden sürekli bir günün hatta bir saat sonranın planını yapar ki insan?

1 saat sonrası için plan yapmak , dolu dolu yaşayabileceğin o bir saati es geçmektir.
insan en çok kafasında bir şey olmadığı zamanlarda rahattır o zaman özgürdür ve o zaman yapar hayatını değiştirecek şeyleri.

asla yarın için yaptığım plana uyamayacağımı biliyorum. güzel bir şeyi plan süsü vererek katledeceğimi de biliyorum. bu yüzden planlardan ve hayatımı planlayanlardan sürekli kaçıyorum. bana ne yapmam gerektiğini söyleyenlerden kaçmak, şu iki saatimi nasıl değerlendirmem gerektğini söyleyenlere inat 2 saat hiç birşey yapmadan boşluğa bakmak geliyor içimden.

yarın ne yapacağız?
bugün için planımız ne ki?
hafta sonu önce burda bunu yiyip sonra şurda kahve içer şurda da alışveriş yaparız olur mu?

"plan program zamanlama " gibi sözcükleri hayatımdan çıkaracak esaslı bir plana ihtiyacım var.