3 Eylül 2010 Cuma

olmak ya da ol(a)mamak

mesela özdemir asaf... sen de insansın ben de. aynı ülkede doğduk, aynı dili konuşuyoruz. ikimiz de belki ilk "anne" dedik. muhtemelen ikimiz de aynı yaşlarda öğrendik okumayı. 

sen de okudun benim gibi cin ali'yi. sen de aşık oldun ve benle aynı gökyüzüne bakıp ağladın. annen sana da taze fasulye yedirdi di mi? yanında pilavla. 

peki nasıl? sana ne yaptılar da böyle oldun? nasıl o kelimeleri seçip, yanyana koyabildin?

ben burda iki kelime yazmayı öğrenmek için gecelere kadar çalışırken sen hiç uğraştın mı o şiirleri döktürürken. yoksa sadece içinden mi geldi? nolur içimden geldi deme. benim içim içimi yer o zaman.

2 yorum:

ömer arslan dedi ki...

şşş... bak duygu birikimi olunca nasıl şiire dönüşüyo yazı. biraz daha rahat olsaydın neredeyse olacaktı. kesin içinden gelmiştir. çok ta uraşmamıştır kesin. sen de için içini ye :D

hepimiz yazarız dedi ki...

of dekoder lazım bunu çözmek için