aciz erkekler kulübü

sokakta gidiyorum . gayet usturuplu giyinmiş ve gayet sakin bir şekilde sadece yürüyorum...
hem de türkiye'nin en rahat en "avrupai" şehirlerinden birinde, benim gibi bir arkadaşımla akşamın biraz ilerleyen saatinde yürüyorum.

yanımızdan geçen erkeklerin bakışları bana sogulattırıyor kendimi, acaba fermuarım mı açık, yüzümde bir şey mi var açıkta bir yerim mi var ..?
sonra gelen geçen bir şeyler söylemeye bşlıyor. saçma sapan. yakşamlar diypr bir grup erkek, diğer grup nereli olduğumuzu soruyor, bir diğeri hızını alamayıp "aşkım" diye bağırıyorsonra ekliyor "popon ne güzel!", yandan geçen araba duruyor ve camları iniyor içindeki 4-5 erkek kafayı uzatıp onlarla gece kulübüne gidip gitmeyeceğimizi soruyor..

birilerine cevap veresim geliyor "ne dedin sen" diye bağırıyorum, arkadaşım kolumdan tutuyor ve erkek tayfası cevap veriyor "ne yapabilecen ki gelsen!" haklı. çok haklı hem de . zavallı çaresiz erkeklere ne yapabilecem ki normale dönsüz. ne yapılabilir ki onlara. zavallı hallerine gülmekten başka.

eve geliyoruz savaştan çıkmış gibiyiz. hiçbir şey yapmadan yorulmuşuz, hafta sonu akşamı "hiçbir sebep yokken" moralimiz bozuk.
nerden çıktı bu sinir şimdi? hay allah niye ki?