Beynimdeki senaryo yazarları

Uğruna aylarca ağladığım çocuğun twitter sayfasını buldum. okudum. çok sığ biri olduğunu anladım. daha çok ağladım. 

Gözümde büyütmeyi çok sevdiğimi söylemiş miydim? Hayalimdeki insanı bulamayacağımı bildiğimden belki, kafamda yaratırım ben karakterleri. Rolü de en uygun olduğunu düşündüğüm insana veririm.

Her şey içimde yaşanır, karşımdakinin haberi olmadan. Eğer rolün sahibi kafamın içine girebilse, o bile aşık olur zaten kendine. "Bu ben miyim?" diye...

Hani bazen yolda yürürken çok sevdiğin bir oyuncu görürsün. salak bir gülümsemeyle izlersin elinde olmadan. ama oyuncu hiç filmlerdeki gibi değildir. hayal kırıklığına uğratır seni. neye kırıldığını da bilmezsin ya salak gibi.

işte öyle bir hayal kırıklığıydı benimki. eskilerin erol taş'ı yolda dövmeleri gibi. ben de zamanında fazla kaptırmışım filme kendimi.