Bazı insanların sanki hiç özel hayatı yokmuş gibi. Olamazmış gibi. Duygulanıp ağlasa veya kahkahalarla gülse başımıza bir şey gelecekmiş gibi.
öyle ruhsuz, öyle tepkisiz görünüyorlar ki onlara bir şey anlatırken kendinize acıyorsunuz.
bazen işyerinde, bazen bir veznede, bazen hastanede... hiç farketmez. bu insanlardan her yerde bolca var. zaman zaman sırtlarını açıp pillerini değiştirsem her şey normale dönecekmiş gibi geliyor. ama nerde?
0 yorum:
Yorum Gönder