a-sosyalim b-değilim

ben eskiden çok sıcakkanlı bir insandım. bir ortama girdiğimde anında kaynaşırdım herkesle. hiçbirinin kaçarı yoktu. onları tanımak dünyalarını keşfetmek hem çok kolay, hem çok zevkliydi benim için.

o kadar çok arkadaşım vardı ki... yolda rahat yürüyemezdim her iki adımda bir biri durdururdu, laflardık. birinin hoşlandığı mutlaka bir arkadaşımın arkadaşı, öbürünün eski sevgilisi benim eski komşum falandı.

sonra istanbul'a geldim. olaylar biraz değişti. ben değiştim sanırım. o kadar çok insan vardı ki hepsiyle tanışmama imkan yoktu. ben de insanların hayatlarını merak etmemeye başladım. şu kızla her gün karşılaşıyordum ama selam vermesem de olurdu. şu çocukla aynı ajanstaydık ama adı neydi ki? amaan boşver... aa yeni bir ortam! of ne çok konuşuyorlar! şu çocuk da amma soru sordu ha...

derken derken bir baktım ki insanlara tahammülüm azalmış. az konuşur, çok gözler olmuşum. yeni insanları hayatıma sokmayı bırak fazlalıklardan kurtulmaya başlamışım. üstelik hiç farketmeden yapmışım bunu.

Bundan böyle kendime sosyalim. bu çok daha iyimiş geç keşfetmişim.